معرفی حسین پورابراهیم با قلم هاشم افرادی

به نام یزدان پاک

در روزگاری نه چندان دور بین اهالی شهر باستانی و فرهنگی گناباد مرسوم بود که چنانچه فردی عزم سفر می نمود ، وابستگان او ضمن بدرقه اش ، به یاد او و برای سلامتی اش در سفر غذایی به نام آش پشت پا ، همراه با راز و نیاز و نیایش های آیینی تدارک می دیدند.
صرف نظر از این که در عصر مدرنیته و دوران زندگی ماشینی چنین مراسمی چندان جایگاهی ندارد ، ولی قلب انسانها که تغییر ماهوی و ماهیتی ننموده ، و احساس دلتنگی برای هر عزیزی که به سفری طولانی می رود امری اجتناب ناپذیر است.
لذا در دوران امروزی بجای آش مزبور با دادن پیام های تلگرامی ، اینستاگرامی و … این ابراز احساسات و کنش و واکنش های قلبی فعلیت می یابند.
بنا بر، این احساس قلبی ، اینجانب که از دوستداران و ارادتمندان آقای حسین پورابراهیم بوده و می باشم دلنوشته ای را در خصوص مهاجرت ایشان به تهران از خود به یادگار می گذارم.

پیشرفت هر ناحیه وابسته به علل چهارگانه و زیر بنایی توسعه یعنی آب ، راه ، انرژی و مهمترین علت آن نیروی انسانی کاردان می باشد. و آقای پورابراهیم به حق یکی از نخبگانی بودند که با مساعی علمی ، فرهنگی ورزشی و اجتماعی منشاء خیر و برکت گردیدند.
بر هیچ کس پوشیده نیست که آن استاد در زمره افراد لایق ، کاردان و مثمر ثمر برای دیار عزیزمان گناباد بود.
کتاب جغرافیای گناباد که در سال 1370 توسط ایشان تالیف و به چاپ رسید ، کتاب نیم قرن با ورزش گناباد که به همراه آقای حمیدرضا عشقی در سال 1385 تالیف کردند ، کتاب فرهنگ مردم گناباد که حاصل سالها تلاش ایشان ، آقایان مصباح ، دلشاد و حسینی است و سال گذشته به چاپ رسید ، و …همگی موید حس وطن دوستی و علاقه وافر ایشان به زادگاه عزیزمان گناباد است.
این زحمات بی دریغ تاثیر بسزایی در تالیف دیگر کتب شهرستان داشته و خواهند داشت. و هر کدام در زمینه خود خدمتی شایسته و قابل تقدیر به سرزمین کهن ترین و بزرگترین کاریزهای جهان، گناباد است که باید این خدمات را ارج نهاد.

آقای پورابراهیم از دوستان نزدیک ، هم سن و سال و هم محله ای پدرم ، شادروان علی افرادی در خیابان شریعت گناباد بودند. و همینطور پدر مرحومشان از همسایه های مرحوم پدر بزرگم و …
کاملا می شناسمشان.
آب انبار روانشاد ابراهیم پورابراهیم که هم اکنون با هزینه خانواده مرحوم حاج حسن پورابراهیم در حال بازسازی است یادگار پدرشان است که 72 سال است مورد بهره برداری مردم قرار می گیرد.

شناخت من از آقای حسین پورابراهیم از ابتدایی ترین سنین زندگیم آغاز می شود.
وقتی در اعماق خاطرات ذهنیم به سرزمین کودکیم سفر می کنم ، پاره ای از دورترین قسمتهای آن ، که مربوط به قبل از 4/5 سالگی ام می باشد ، نمایش خاطراتی است که ایشان به مغازه پدرم ( آرایشگاه لرد ) رفت و آمد داشتند.
در دوران تحصیلیم ، سال دوم دبیرستان ، دبیر جغرافیای من بودند.
آموزگاری با تجربه ، باسواد ، با شخصیت و تاثیر گذار بودند.
در طول دورانی که در کسوت دبیر دبیرستانهای گناباد مشغول به کار بودند همواره بذر میهن دوستی و خدمت به شهرستان می کاشتند.

استاد پورابراهیم از پیشکسوتان برجسته کشتی گنابادند. از آنجا که کشتی و ورزش زورخانه ای در طول تاریخ مکمل هم بوده اند ، در طول مدت سی و چند ساله حضور مداومم در ورزش زورخانه ای گناباد از ایشان نکته های زیادی آموختم و در زمینه ورزشی ارتباطات نزدیک و صمیمانه ای داشتیم.

در حوزه اجتماعی از فعالین برجسته گناباد به شمار می آیند و مشارکت و فعالیتهای فراوانی در عرصه عمران و آبادانی گناباد داشتند.

در زمینه مذهبی باید به عملکردشان در هیات ابوالفضلی گناباد نظر داشت. چرا که از ابتدای تاسیس این هیات از بانیان با نیت خیر و خدا پسندانه محسوب می گردیدند. به گونه ای که در گشایش هیات ابوالفضلی خیابان شریعت ، بانی اصلی بودند و کوشش های چندین ساله بسیاری را به فرجام رساندند. ( فقط و فقط با نیت خیر و خدا محورانه )
اگر چه در سال 1388 پس از 28 سال تلاش، در پی ایجاد جریاناتی خاص ، به میل و اختیار خود و بنا به مصلحت ، همچون پدری دلسوز از مسئولیت هیات کناری گیری نمودند و حق مسلم خود را به دیگران واگذار نمودند. ولی از دور که می نگرم جای خالی ایشان چند سالیست شدیدا احساس می شود.

عوامل متعددی دست به دست هم داد تا ایشان با آن همه تعصب نسبت به گناباد ، سرانجام ترک دیار نمایند. از جمله فوت برادر و بالاتر از آن مهاجرت هر سه فرزندشان به تهران.

از آنجا که در تمامی زمینه های فوق سمت شاگردی ایشان را داشته ام ، و برایم همچون برادری بزرگتر و دوستی شفیق محسوب می شدند ، امری طبیعی است که نسبت به واقعه مهاجرت ناگهانی ایشان از
دنباله دارد

عصر گناباد
@asregonabad97
وب سایت
http://asregonabad.ir
@paigahkabarasre
https://eitaa.com/gonabad97